Να έχεις υπ' όψιν σου τα παράτησα. Όλα... 

Τέλος.

Είναι που έχω μάθει αλλιώς. Βάζοντας στόχους. Είμαι εδώ, και κάνω αυτό, αυτό και αυτό, και πάω εκεί. Έτσι απλά. Επίσης, έχω μάθει με σχοινοσύντροφο. Με έναν. Αδερφό. Να μην σε νοιάζει ποιος θα μαζέψει ποιο σετάκι ή ιμάντα γιατί δεν έχει απλά σημασία. Αύριο ή μεθαύριο θα ξαναπάμε μαζί για αναρρίχηση. Να ξέρει που τα βρήκες δύσκολα και να σε ενθαρρύνει. Να ξέρει πότε θα σου δώσει σχοινί και πόσο. Να μιλάτε με τα μάτια. 

Στόχο δεν είχα ποτέ να πηγαίνω μία φορά στο τρίμηνο για αναρρίχηση. Παλιά πήγαινα μέρα παρά μέρα, ή δύο ναι μία όχι. Τώρα καθόλου. Και έβαλα νέο στόχο. Δεν θα ξαναπάω ΠΟΤΕ για αναρρίχηση. Από το να πηγαίνω μία στο τετράμηνο (4 φορές τον χρόνο...) καλύτερα να μην ξανασκαρφαλώσω ποτές. Και θα μιλάω όσο το δυνατόν λιγότερο για αυτό, όσο και αν με πονάει και με καίει... 

Και όσο δεν μου αρέσει να πηγαίνω μία στο τόσο, άλλο τόσο δεν γουστάρω να πηγαίνω με 10 - 15 άτομα για αναρρίχηση. Να κάνεις μία - δύο, βαριά τρεις διαδρομές sport μίας σχοινιάς (...γιατί trad με 10 - 15 άτομα είναι ανέκδοτο...) και μετά για ταβέρνα (δύο - τρεις ώρες βράχο και τέσσερις ταβέρνα...) Δεν είναι του γούστου μου είτε της τσέπης μου. Είχα την  τύχη με σχοινοσύντροφο να πάω μετά από αναρρίχηση 5ωρη για μπύρα και δεν μπορούσα να πιάσω το μπουκάλι. Ναι... Άσε που μετά, οι 10 - 15  που λέγαμε πριν, μετά το παίζουν Honnold  όλοι τους και ανεβάζουν στο Φατσοντέφτερο φωτογραφίες τους όπου περήφανα κάνουν top rope... Tragic... Και κάνουν ενίοτε και ενός χωριού αντάρα! Ειδικά αν έχει πολλές γυναίκες η παρέα! Δύο tragic!

Θα με πεις "για κάτσε ρε ντερβίση,εδώ πριν μας έλεγες ξανά πάλι ξεκινάμε, και 6b - 6c και το συνεφάκι ήτο αφράτο, γιατί σου έκοψε το αυγολέμονο"???

Μάγκες, όπως έλεγε και ο Παπαγιαννόπουλος σε μία ταινία, "Μου έλεγε και σας έλεγα..." Αλλά δεν ψέγω κανένα, η άτιμες οι υποχρεώσεις...

Αν είχα τα φράγκα και τον χρόνο, θα το γύριζα στο lead rope solo, και θα τα έγραφα όλα στα ραπανάκια μου. Αυτά.